Ey Türk gençliği ! Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyeti'ni, ilelebet muhafaza ve müdafaa etmektir.
Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur. Bu temel, senin en kıymetli hazinendir. İstikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek dahilî ve harici bedhahların olacaktır. Bir gün, istiklâl ve Cumhuriyet'i müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin! Bu imkân ve şerâit, çok namüsait bir mahiyette tezahür edebilir. İstiklâl ve Cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler. Hattâ bu iktidar sahipleri, şahsî menfaatlerini, müstevlîlerin siyasi emelleriyle tevhid edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.
Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerâit içinde dahi vazifen, Türk istiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!
Gazi Mustafa Kemâl ATATÜRK
20 Ekim 1927
29 Ekim 2009 Perşembe
25 Ekim 2009 Pazar
Kusursuz
Kendin icin birini yarat" denseydi ne yapardiniz,
nasil birini yaratirdiniz? Sanirim, hemen kusursuz birini yaratmak
için ise koyulurdunuz.
Çok güzel bir kadin ya da çok yakisikli bir erkek. Gerçekten bu
kadar güzel birini ister miydiniz? kusursuzlugun bir tekdüzelige
dönüsmesi çok kolaydir çünkü. Kusurlar bize, daima kesfedilecek
esrarli bir alan saglarlar, sarildigimiz kusurlu bir vücutta
yalnizca bize ait, çekiciligi baskalari tarafindan
farkedilemeyecek, yalnizca bizim tarafimizdan
sevilebilecek, benimseyip kendimizden bir parça
haline getirebilecegimiz birçok ayrinti bulabiliriz.
Güzel ve kusursuz bir vücut ise, sadece o vücutla
övünen sahibinindir ve bize kesfedilecek özel hiçbir
sey birakmaz. Kusursuz bir güzellik bana kalabaliklara
açik düzenli bir parki animsatir hep, kusurlarda ise bir
ormanin los bir gölgelikle saklanmis esrarengiz
cazibesinin bulundugunu sanirim.
Yarattiginiza bir heykelin kusursuz güzelligini
verdiniz, peki kisiligini nasil yapardiniz, nasil bir karakter
verirdiniz ona? Herhalde, eksikleri olmasina tahammül edemez, onu
her kosulda davranmasi gerektigi gibi davranan, bilgili,
zeki, zarif biri yapardiniz.
Böylesine mükemmel olmasinin onun dogalligini
bozabilecegini düsünmez miydiniz?
Hiç aglamayan, hiç kavga etmeyen, biraz önce
söylediginden arsiz bir çocuk gülümsemesiyle vazgeçip
tersini söylemeyen, resmi bir davetten çikista
sizi bir kuytuluga çekip "öpsene beni" demeyen,
"bugün ise gitme, kirlara gidelim," diye tutturmayan,
kiskançlik krizleri geçirmeyen bir kadin ister miydiniz gerçekten?
Hiçbir çeliskisi olmayan, düz, akilli, ani coskulara
ya da ani üzüntülere kapilmayan, sizi birdenbire boynunuzdan öpmeyen
bir kadinla geçirmek ister miydiniz hayatinizi?
Ya da çok akilli, çok kibar, her öneriyi "simdi
sirasi degil" diye mantikli bir biçimde cevaplayan, her
kaprisinizi hep ayni olgun gülümseyisle karsilayan,
öfkelenmeyen, siz manasiz bir kavga çikarmak için
istahla kivranirken size o kavgayi bagislamayan,
düzeltebileceginiz, elestirebileceginiz hiçbir yani olmayan,
hiç tembellik etmeyen, asla annesini özlemis bir çocuk gibi
bakmayan bir erkekle yada kadinla olmak ister miydiniz?
Sanirim,Allah'i muhtesem kilan,kusursuzlugu yaratabildigi gibi
kusuru da yaratabilmesidir.
Ahmet Altan
nasil birini yaratirdiniz? Sanirim, hemen kusursuz birini yaratmak
için ise koyulurdunuz.
Çok güzel bir kadin ya da çok yakisikli bir erkek. Gerçekten bu
kadar güzel birini ister miydiniz? kusursuzlugun bir tekdüzelige
dönüsmesi çok kolaydir çünkü. Kusurlar bize, daima kesfedilecek
esrarli bir alan saglarlar, sarildigimiz kusurlu bir vücutta
yalnizca bize ait, çekiciligi baskalari tarafindan
farkedilemeyecek, yalnizca bizim tarafimizdan
sevilebilecek, benimseyip kendimizden bir parça
haline getirebilecegimiz birçok ayrinti bulabiliriz.
Güzel ve kusursuz bir vücut ise, sadece o vücutla
övünen sahibinindir ve bize kesfedilecek özel hiçbir
sey birakmaz. Kusursuz bir güzellik bana kalabaliklara
açik düzenli bir parki animsatir hep, kusurlarda ise bir
ormanin los bir gölgelikle saklanmis esrarengiz
cazibesinin bulundugunu sanirim.
Yarattiginiza bir heykelin kusursuz güzelligini
verdiniz, peki kisiligini nasil yapardiniz, nasil bir karakter
verirdiniz ona? Herhalde, eksikleri olmasina tahammül edemez, onu
her kosulda davranmasi gerektigi gibi davranan, bilgili,
zeki, zarif biri yapardiniz.
Böylesine mükemmel olmasinin onun dogalligini
bozabilecegini düsünmez miydiniz?
Hiç aglamayan, hiç kavga etmeyen, biraz önce
söylediginden arsiz bir çocuk gülümsemesiyle vazgeçip
tersini söylemeyen, resmi bir davetten çikista
sizi bir kuytuluga çekip "öpsene beni" demeyen,
"bugün ise gitme, kirlara gidelim," diye tutturmayan,
kiskançlik krizleri geçirmeyen bir kadin ister miydiniz gerçekten?
Hiçbir çeliskisi olmayan, düz, akilli, ani coskulara
ya da ani üzüntülere kapilmayan, sizi birdenbire boynunuzdan öpmeyen
bir kadinla geçirmek ister miydiniz hayatinizi?
Ya da çok akilli, çok kibar, her öneriyi "simdi
sirasi degil" diye mantikli bir biçimde cevaplayan, her
kaprisinizi hep ayni olgun gülümseyisle karsilayan,
öfkelenmeyen, siz manasiz bir kavga çikarmak için
istahla kivranirken size o kavgayi bagislamayan,
düzeltebileceginiz, elestirebileceginiz hiçbir yani olmayan,
hiç tembellik etmeyen, asla annesini özlemis bir çocuk gibi
bakmayan bir erkekle yada kadinla olmak ister miydiniz?
Sanirim,Allah'i muhtesem kilan,kusursuzlugu yaratabildigi gibi
kusuru da yaratabilmesidir.
Ahmet Altan
21 Ekim 2009 Çarşamba
19 Ekim 2009 Pazartesi
Hayatlarımız nasılda zincirleme birbirine bağlı. Hepimiz bir ötekinin eylemi sonucu mutlu oluyor ya da özrünün kefaretini ödüyoruz. Doğru olan şu ki bundan dolayı kimseyi suçlayamayız. Nasıl bir insan bizim yolumuzu çiziyorsa, bir başkasınıda biz ediyoruz yolundan ya da vesile oluyoruz atacağı adımdan. Hayat böyledir işte kesişen hayatlar ve yollar zinciri kimsenin kontrol edemediği...
16 Ekim 2009 Cuma
Galatea
16 Ekim 2009 Cuma
Uzun bir süredir yoktum sevgili blog. Aşağı yukarı 1 haftadır uzaktım senden. Bunun için üzgünüm ama elimden geldiğince çabuk döndüm sana...
Şu sıralar enteresan bir heyecanım var. Mutlu muyum yoksa üzgün müyüm karar veremiyorum. Heyecanlıyım çünkü yakın bir zamanda Bulgaristan'da üniversite öğrenimimi görmeye gidicem. Yeni ortam, yeni insanlar ve arkadaşlıklar, beni bir süre Türkiye'nin sıkıcılığından, yobazlığından kurtaracak AB üyesi bir ülke olması beni sevindiren noktalar. Ama her konuda olduğu gibi burada da "zahmetsiz rahmet" olmuyor...
17 Ekim 2009 Cumartesi
Gideceğim yeni ülke beni sevgilimden, arkadaşlarımdan ayıracak. Zaten görüşemediğim çok sevdiğim dostlarımla (misal Lepermessiah ve Turtis) arama bir de Kapıkule sınır kapısı girecek. Ama her şeye rağmen bende yerlerinizin ayrı olduğunu biliyorsunuz. Değil Bulgaristan, Fizan'a da gitsem her zaman benimlesiniz.. Yerinizi kimse dolduramaz, sizde beni unutmayın olur mu? Sizi seviyorum dostlarım...
Ve sevgilim.. "Pygmalion" takma adımı seçmemin nedeni.. Aranızda "Pygmalion"u tanımayan var mı bilemiyorum ama ben yinede kısaca yazıyorum..
pygmalion; Kıbrıs Adası'nda yaşamış, işini çok seven bir heykeltıraştı. insanlardan uzak, kendi halinde yaşar, tüm ilgisini ,dikkatini heykellerine verirdi. yeni yeni heykeller yapar ,onlara isimler verir,konuşur, dertleşidi.
birgün pygmalion fildişinden çok güzel bir kadın heykeli yaptı ve ona galatea (uyuyan aşk) adını verdi. heykel o kadar etkileyici ,güzel ve alımlıydı ki..tıpkı canlı gibiydi.heykeli bir kadın gibi giydirip, süslerdi. pygmalion kendi yaptığı heykele aşık oldu. onu tüm kalbiyle sevdi. artık diğer heykelleri de bırakıp hayatını galatea'ya adadı. onunla ilgilenir, süsler,sarılır ,okşar öperdi. bu durum o'na gün geçtikçe acı da vermeye başladı.
birgün tanrıça afrodit pygmalion'un acısını,yakarışlarını duyup o'na acıdı ve fil dişinden yapılmış galatea'ya can verdi. ( pygmalion ,heykeli öperken heykel de ona karşılık verir)
bunun üzerine pygmalion ve galatea afrodite şükranlarını sundular ve afrodit de onlara sonsuz mutluluk ve huzur bahşetti. pygmalion da insanlardan kaçmayı bırakıp onların arasına karıştı...
birgün pygmalion fildişinden çok güzel bir kadın heykeli yaptı ve ona galatea (uyuyan aşk) adını verdi. heykel o kadar etkileyici ,güzel ve alımlıydı ki..tıpkı canlı gibiydi.heykeli bir kadın gibi giydirip, süslerdi. pygmalion kendi yaptığı heykele aşık oldu. onu tüm kalbiyle sevdi. artık diğer heykelleri de bırakıp hayatını galatea'ya adadı. onunla ilgilenir, süsler,sarılır ,okşar öperdi. bu durum o'na gün geçtikçe acı da vermeye başladı.
birgün tanrıça afrodit pygmalion'un acısını,yakarışlarını duyup o'na acıdı ve fil dişinden yapılmış galatea'ya can verdi. ( pygmalion ,heykeli öperken heykel de ona karşılık verir)
bunun üzerine pygmalion ve galatea afrodite şükranlarını sundular ve afrodit de onlara sonsuz mutluluk ve huzur bahşetti. pygmalion da insanlardan kaçmayı bırakıp onların arasına karıştı...
18 Ekim 2009 pazar
pygmalion ile ilgili bir bilgi edinmeden önce, bir sevgilim olmasına rağmen zihnimde yeni bir sevgili yaratmıştım. Sanırım bundan 3 veya 4 yıl öncesiydi. bir sevgilim vardı ve evet hayalimde yarattığım, gerçekte hiç olmamış bir sevgiliyle onu aldattım. onunla konustum, onunla öpüştüm, onunla seviştim defalarca (ama o bana hiç karşılık vermedi). "galatea"m o kadar etkileyici ,güzel ve alımlıydı ki... hayalimde yarattığım sevgilinin gerçek hayatta asla karşıma çıkmayacağını bilmek bana acı vermeye başlamıştı. evet tıpkı pygmalion gibi. mutlu olduğumda onunla paylaşırdım, ağlamak istediğimde onun omzuna yaslanırdım...
=====-----=====-----=====-----=====
sanırım nisan ayındayız hava yağmurlu. dersanede sıranın altında bir kitap buluyorum. kitabın kapağı çok hoşuma gidiyor. uzun uğraşlar sonucu öğlen grubundan bir kıza ait olduğunu öğreniyorum. kitabı bırakmaya hiç niyetim yok. sıraya üzerinde "selamlar, adım alperen metin. ahmet altan'ın kristal denizaltı adlı kitabını bu sıranın altında buldum. biraz göz gezdirdim ve çok etkilendim. affınıza sığınarak bu kitabı sizden satın almak istiyorum. sizin için danışmaya 20 TL bırakıyorum eğer reddederseniz danışmaya bildiriniz. yarın kitabınızı danışmaya bırakacağıma söz veriyorum." yazılı bir not yapıştırdım. ertesi gün danışma kızın parayı aldığını söyledi...
(ışıklar söner)
=====-----=====-----=====-----=====
20 mayıs 2009 çarşamba
20:00
dersanemde bulduğum ve büyük bir hevesle evlat edindiğim ama vakit darlığı bahanesiyle okuyamayıp bir köşeye attığım kitabım geliyor aklıma. tapınağıma hapsediyorum kendimi derin bir soluk alıp kitabın ilk sayfasına göz gezdiriyorum. bu kitap bir deneme kitabı küçük küçük bölümler var içinde o yüzden atlaya atlaya okuyorum.. bir satırda pygmalion ismine rastlıyorum. oldum olası felsefeye meraklıyımdır ismide bir filozof ismi gibi geldiğinden çok merak edip okumaya başlıyorum.
22:30
pygmalionun hayatını 12. okuyuşum... her okuduğumda kendimden bir şeyler bulduğum bu aşık heykeltıraş hikayesi bana yapmam gerekenleri fısıldıyor adeta..
02:35
pygmalionun tembihlediği her şeyi yapıyorum. içimi bir huzur kaplıyor. gözlerim ağırlaşıyor. "galatea"ma sarılıp yatıyorum (ama bana yine karşılık vermiyor).
21 Mayıs 2009 Perşembe
14:15
yumsuzluğum ve tembelliğim sonucu 2.kez öss ye hazırlandığım dersanemden eve dönüyorum. içimi kaplayan bir huzur var yoldan geçenlere şapşal şapşal gülümsüyorum. kalbim deli gibi çarpmaya başlıyor. dizlerimin bağı çözülüyor bir yere oturmak zorunda kalıyorum.
14:20
tekrar yürüyorum, eve iyice yaklaştığımı fark ediyorum. sonunda ikamet ettiğim sokağa giriyorum. içimdeki huzur adeta bir balon gibi şişiyor içimde uçacağımı sanıyorum. ve...
14:21
içim çekiliyor. kendimi kaldırıma zor atıyorum. elim ayağım kesiliyor hareket edemiyorum. kararan gözlerimi zorlukla aralıyorum. yoldan geçenlerin tip tip bakmasına aldırmadan gözlerimi bir noktaya kilitliyorum. işte orada... benim 4 yıl boyunca hayallerimde yaşattığım "galatea"m orada... büyük bir sevgiyle bana bakıyor... bana doğru ilerliyor gelip elimi tutuyor ve ayağa kalkmama yardımcı oluyor. doğrulduğumda boynuma atlıyor. bakışları parlak ve sevgi dolu. "seni seviyorum" diyor yalnızca, "seni seviyorum..."
afrodit'e yakarışlarımı duyduğu için teşekkür ediyorum. rahatlıyorum. senelerdir sürdürdüğüm uyumsuzluk bir anda son buluyor. hayallerimde yaşayan galateama tekrar aşık oluyorum.
16 ekim 2009 cuma
gözlerim kızarık parmaklarım klavyenin tuşlarına kırarcasına basıyor. yaşadıklarımı hatırlamak bir yandan beni hüzünlendirse de hüzünden daha çok kıvanç var içimde.
sevgili ne atarı var ne gideri yazarları ve okurları; bu yazdıklarımı benim sevgili galateam rolünü üstlenen kızla aynı anda öğrendiniz.
ve bu blog bir insanın her şeyini içinde barındırması bakımından dünyanın en değerli blogları listesindeki 1.liğini sağlamlaştırdı. evet diğer yazar arkadaşlarımla birlikte artık benimde sahip olduğum her şeyi biliyorsunuz.
pygmalionun kim olduğunu,
onun nasıl aşık olduğunu,
galateayı,
artık hepiniz biliyorsunuz.
şimdi söyleyin lütfen, pygmalionu yaşatmak adına bu adı taşımakta haklı mıyım?
ve beni kendisine böyle aşık eden kızı, yurt dışında eğitim almak amacıyla Türkiyede bırakmak zorundayım. aslında bulgaristan yakın bir ülke arada gidip gelebilirim ama olsun. bizi birbirimize bağlayan ipler gerildikçe canımız acıyacak. belki de böylesi bizim için daha iyi olacak. birbirimizi daha çok özleyeceğiz döndüğümde daha sıkı sarılıp daha tutkulu öpüşeceğiz kim bilir...
benim galateamın adı esra. çok fedakar, aşk dolu,hayat dolu bir melek. yer yüzünde gerçek aşkın olmadığını iddia edenlere şiddetle karşı çıkmamı sağlayan, bana güç veren güzel insan..
fedakar dedim çünkü ben bulgaristana gideceğimi söyleyip bencillik yaparken o beni düşünüp gözün arkada kalmasın ben seni ölene kadar da beklerim diyebiliyor. beni kaybetme korkusuyla göz yaşı dökebiliyor. ve biliyor onu ne kadar sevdiğimi. biliyor ona ne kadar değer verdiğimi, gidecek olmanın bana ne kadar koyduğunu. güveniyor sevdiğine..
esra.. yıllar boyu hayalimi süsleyen güzel.. maalesef gidiyorum. olacağını aklımın ucundan geçirmediğim bir şekilde gidiyorum. seni göremeyecek olmanın acısıyla, seni yeniden hayallerimde yaşatarak, benim güzel galateam yaparak, seni tekrar sen olmadan yaşamayı göze alarak gidiyorum. biliyorum beni bekleyeceksin. ve biliyorum bizim yolumuz burada ayrılmayacak. afroditin bize verdiği hediyeyi en güzel şekilde kullanacağımıza inanıyorum.
seni seviyorum meleğim. bu dünyada kaldığım sürece sevicem. ama eğer inandığımız gibi öteki dünya varsa, ruhlarımız ölmeyip yaşamaya devam edecekse, işte o zaman bu aşk sonsuz olacak.
=====-----=====-----=====-----=====
konunun dağıldığının farkındayım ama insan aşık olunca kendini tutamıyor sevgili blog. özellikle ayın 21'i yani afroditin galateama can verdiği günün 5. ay dönümü yaklaştıkça içim içime sığmıyor ve ben bir şekilde bu içimdekileri birilerine anlatma ihtiyacı hissediyorum. bu ayki kurbanımsa siz oldunuz.
=====-----=====-----=====-----=====
21 ekim 2009
14:21
ve işte o an. ruhumun, galateamın yaşamaya başladığı an. teşekkürler afrodit galatea gibi banada hayat verdin. verdiğin hediyeye hayatım pahasına gözüm gibi bakacağıma şerefim üzerine yemin ediyorum.
seni seviyorum esram 5. ayımız kutlu olsun.
galateamın can bulduğu 5. ay dönümünde bu sevincimi ve huzurumu sizlerle paylaşmak istedim. tam ay dönümü anında yayınlıyorum. umarım sıkılmadan okursunuz.
teşekkürler afrodit, teşekkürler blog..
15 Ekim 2009 Perşembe
Seninle bir şey yapmak istemiyorum...
Sevgiliden böyle bir lafı duymak...Sevgili adayı değil,hoşlandığın bir kız değil,direk sevgilinden bunu duymak.
Çok koyuyor adama,hele ki uğrunda yapmadığın şey kalmamışsa...
İnsan kendini sorguluyor nasıl böyle bir konuma geldin ve bu kadar lafı yedikten sonra nasıl bir cesaretle devam edebiliyorsun,kız seninle göz göregöre oynuyor işte,dalga geçiyor.
Ne söylesem kesmiyor beni,her şey içimde kalıyor,dışarı çıkmıyor.Çünkü ne desem bu lafın ağırlığını kaldıramıyorum,bunun acısından kurtulamıyorum.Sözün bittiği yerlerden biride burası sanırım.
Gözlerdebir damla yaş...İkincisi çıkmaz.
Çok koyuyor adama,hele ki uğrunda yapmadığın şey kalmamışsa...
İnsan kendini sorguluyor nasıl böyle bir konuma geldin ve bu kadar lafı yedikten sonra nasıl bir cesaretle devam edebiliyorsun,kız seninle göz göregöre oynuyor işte,dalga geçiyor.
Ne söylesem kesmiyor beni,her şey içimde kalıyor,dışarı çıkmıyor.Çünkü ne desem bu lafın ağırlığını kaldıramıyorum,bunun acısından kurtulamıyorum.Sözün bittiği yerlerden biride burası sanırım.
Gözlerdebir damla yaş...İkincisi çıkmaz.
14 Ekim 2009 Çarşamba
Gözlerini kapatıp dalarsın bazen karanlığın içine,
Karşına ne gibi şeylerin çıkacağını bilemezsin hiçbir zaman.
Bazen iyi, bazen kötü... Ne olursa olsun hayatını yönlendirir bir tarafa.
Bu yolda ya karanlığın en dibine düşersin, ya da mutluluğun peşine...
İnsanlar çıkar karşına, maskelerinin ardındaki yüzlerini göremediğin,
Hayallere dalarsın maskenin ortasında parıldayan gözleri görünce...
O soluk mavi gözlerin parıltısı bir anda aydınlatır yaşamını.
Sonra bir el uzanır o aydınlıktan sana doğru,
Yalnızca kurumuş yaşlı bir el... Girer karanlığın içine açar avcunu...
Tutmak istemezsin başta onu, Fakat arkandan çekildiğini hissedince mecbur kalırsın.
O elin sahibine yaklaştıkça görürsün ki gerçekte O göründüğü gibi değilmiş,
Daha da yaklaştıkça görüntü netleşir...
Ve o yüzüne bakmaya doyamayacağın surat yaklaşıyordur sana.
Bir anlığına tuttuğun ele bakarsın,
Yaşlı, kurumuş el aslında taptaze ve törpülenmiş tırnaklarla bir harikadır.
Farkına bile varmadan yapışır dudaklarına hayata tutunan bağlarını güçlendirmek için.
Yeni bir parıltı oluşur, herşey berraklaşır, hiçbir şey göremezsin...
Ama düşüyorsundur, bunu hissedersin...
Tam yere çarpacak iken açarsın gözlerini...
Buz gibi olmuş bir halde yatağındasındır, düşünürsün bir anlığına hayatın anlamsızlığını,
Sonra döner sana hayat veren kadına sımsıkı sarılıp devam edersin uykuna...
Karşına ne gibi şeylerin çıkacağını bilemezsin hiçbir zaman.
Bazen iyi, bazen kötü... Ne olursa olsun hayatını yönlendirir bir tarafa.
Bu yolda ya karanlığın en dibine düşersin, ya da mutluluğun peşine...
İnsanlar çıkar karşına, maskelerinin ardındaki yüzlerini göremediğin,
Hayallere dalarsın maskenin ortasında parıldayan gözleri görünce...
O soluk mavi gözlerin parıltısı bir anda aydınlatır yaşamını.
Sonra bir el uzanır o aydınlıktan sana doğru,
Yalnızca kurumuş yaşlı bir el... Girer karanlığın içine açar avcunu...
Tutmak istemezsin başta onu, Fakat arkandan çekildiğini hissedince mecbur kalırsın.
O elin sahibine yaklaştıkça görürsün ki gerçekte O göründüğü gibi değilmiş,
Daha da yaklaştıkça görüntü netleşir...
Ve o yüzüne bakmaya doyamayacağın surat yaklaşıyordur sana.
Bir anlığına tuttuğun ele bakarsın,
Yaşlı, kurumuş el aslında taptaze ve törpülenmiş tırnaklarla bir harikadır.
Farkına bile varmadan yapışır dudaklarına hayata tutunan bağlarını güçlendirmek için.
Yeni bir parıltı oluşur, herşey berraklaşır, hiçbir şey göremezsin...
Ama düşüyorsundur, bunu hissedersin...
Tam yere çarpacak iken açarsın gözlerini...
Buz gibi olmuş bir halde yatağındasındır, düşünürsün bir anlığına hayatın anlamsızlığını,
Sonra döner sana hayat veren kadına sımsıkı sarılıp devam edersin uykuna...
11 Ekim 2009 Pazar
Geçmişimiz bulanık, geleceğimiz belirsiz bea abi!!!
Çeşitli dönemler geçirdik şu blog aleminde, canımız sıkılır gelir yazarız buraya, bunalıma gireriz yazı yazarız..
Ama ne zaman bişeyler yazmasak gelir fırçayı atarlar.
Belki o yüzdendir bir şeyler yazmak istedim...
Yazıyorumda şu anda fakat ne olur nereye gider bu bilemiyorum.
Şöyle bi okul durumdan girelim madem..
İlkokul hayatıyla başlar herşey gerçi şu an kreş, anaokulu, vs gibi şeyler var.
Çocuklar daha 3 yaşlarında başlıyorlar eğitime..
Bu kötü mü, tabiki hayır fakat eğitim hiçbir zaman bir insanı kendinden uzaklaştırmamalıdır..
İlim ilim demektir. İlim kendin bilmektir. Sen kendini bilmezsen bu nice okumaktır. Demiştir Yunus Emre..
Bu canım Türkiyem deki eğitim sistemi neden bizi kendimizden uzaklaştırıyor o zaman..
Biz öğrendiklerimiz ne? Ve neden işimize yaramıcak milyonlarca şey öğreniyoruz.
Eee şimdi okuduk kreşi, anaokulunu; ilkokula başladık Cin Ali'ler le, Ayşe'ler le, Fatma'lar la...
İlkokulu bitiriyoruz pekiyi dolu karnemizle ve takdirimizle, peki bitiyormu tabiki hayırr..
Bu daha bir yerimize kaçıcak olan buz dağının en tepesi.
Ortaokulda biraz acıtmaya başlıyor fakat alışıyorsun zamanla ne de olsa çalışıp bir liseye girince raatlıcaz(!)
Çalışırsın yarım yamalak girersin bir liseye, lisenin ilk senesi rahatlamayla geçer.
Lakin 2. sınıfta anlarsın ki ortaokulda değil asıl buraya çalışman gerekiyormuş...
Çalışmaya çalışırsın bir süre fakat derslere odaklanana kadar bakmışsın ki son sınıfa geçmişsin..
Hatta Öss yaklaşmış. Can havliyle bir kaç şey yapmaya çalışırsın.
O çalıştığın şeylerle de şanslıysan bi vakıf üniversitesine girebilirsin.
Buraya kadar herşeyi hallettik diyelim. Üniversiteye kapak atınca herşey bitiyormu sanıyorsunuz?
Tamamen yanılıyorsunuz ozmn...
Eğer biraz ingilizceniz varsa şanlısınız fakat o yoksa yanmışsınızdır..
Orta halli bir ingilizceyle 1 sene de hatta belki de 1 dönemde hazırlığı geçersiniz.
Fakat yine bitmiyor, fakültede başlarda bahsi geçen buzdağının kalın yerlerini hissetmeye başlıyorsunuz...
Vizeler birbiri ardını takip ediyor ve sizde onları izliyorsunuz.. Gerçekten sadece izlemeyle geçiyor sınavlar.
Ama bakalım artık yalama olduk saten o buzdağı rahat rahat giricektir bundan sonra...
Tabi ne zaman birşey gerçek oldu ki bu gerçek olsun.
Dağıtıcak bu üniversite bizi...
Haydi şu sınavlar öncesi bana şans dileyin...
Ama ne zaman bişeyler yazmasak gelir fırçayı atarlar.
Belki o yüzdendir bir şeyler yazmak istedim...
Yazıyorumda şu anda fakat ne olur nereye gider bu bilemiyorum.
Şöyle bi okul durumdan girelim madem..
İlkokul hayatıyla başlar herşey gerçi şu an kreş, anaokulu, vs gibi şeyler var.
Çocuklar daha 3 yaşlarında başlıyorlar eğitime..
Bu kötü mü, tabiki hayır fakat eğitim hiçbir zaman bir insanı kendinden uzaklaştırmamalıdır..
İlim ilim demektir. İlim kendin bilmektir. Sen kendini bilmezsen bu nice okumaktır. Demiştir Yunus Emre..
Bu canım Türkiyem deki eğitim sistemi neden bizi kendimizden uzaklaştırıyor o zaman..
Biz öğrendiklerimiz ne? Ve neden işimize yaramıcak milyonlarca şey öğreniyoruz.
Eee şimdi okuduk kreşi, anaokulunu; ilkokula başladık Cin Ali'ler le, Ayşe'ler le, Fatma'lar la...
İlkokulu bitiriyoruz pekiyi dolu karnemizle ve takdirimizle, peki bitiyormu tabiki hayırr..
Bu daha bir yerimize kaçıcak olan buz dağının en tepesi.
Ortaokulda biraz acıtmaya başlıyor fakat alışıyorsun zamanla ne de olsa çalışıp bir liseye girince raatlıcaz(!)
Çalışırsın yarım yamalak girersin bir liseye, lisenin ilk senesi rahatlamayla geçer.
Lakin 2. sınıfta anlarsın ki ortaokulda değil asıl buraya çalışman gerekiyormuş...
Çalışmaya çalışırsın bir süre fakat derslere odaklanana kadar bakmışsın ki son sınıfa geçmişsin..
Hatta Öss yaklaşmış. Can havliyle bir kaç şey yapmaya çalışırsın.
O çalıştığın şeylerle de şanslıysan bi vakıf üniversitesine girebilirsin.
Buraya kadar herşeyi hallettik diyelim. Üniversiteye kapak atınca herşey bitiyormu sanıyorsunuz?
Tamamen yanılıyorsunuz ozmn...
Eğer biraz ingilizceniz varsa şanlısınız fakat o yoksa yanmışsınızdır..
Orta halli bir ingilizceyle 1 sene de hatta belki de 1 dönemde hazırlığı geçersiniz.
Fakat yine bitmiyor, fakültede başlarda bahsi geçen buzdağının kalın yerlerini hissetmeye başlıyorsunuz...
Vizeler birbiri ardını takip ediyor ve sizde onları izliyorsunuz.. Gerçekten sadece izlemeyle geçiyor sınavlar.
Ama bakalım artık yalama olduk saten o buzdağı rahat rahat giricektir bundan sonra...
Tabi ne zaman birşey gerçek oldu ki bu gerçek olsun.
Dağıtıcak bu üniversite bizi...
Haydi şu sınavlar öncesi bana şans dileyin...
İmparatorun çöküşü
Çok geç verilmiş bir karar fakat en sonunda olduğu için çok mutluyum.Zararın neresinden dönülürse kardırderler ya aynen öyle.Zarar kendi kendini bir toplum için bu yaptığıyla kara çevirdi.Fatih Terim Belçika maçından ötürü en sonunda beklenen istifa kararını açıkladı ve TFF bunu onayladı.Kendisi artık milli takımın başında değildir.Uzun zamandır bu kararını bekliyordum ama maddi olanaklardan dolayı etmediğini düşünüyordum,sonunda kendine yakışanı geçte olsa yaptı hoca.
Dört yıl dört ay boyunca aldığı maaşın kendisine bir ömür yeteceğini düşünüyorum.
Fatih Terim abime Bodrum'da iyi yaşlanmalar diliyorum.
Dipnot:İyi aklıma geldi.Kendisi ile olan fotoğrafım hala üniversitemin panosunda duruyor.Okuldan bu reklam yardımım için para isteyeceğim.
Dört yıl dört ay boyunca aldığı maaşın kendisine bir ömür yeteceğini düşünüyorum.
Fatih Terim abime Bodrum'da iyi yaşlanmalar diliyorum.
Dipnot:İyi aklıma geldi.Kendisi ile olan fotoğrafım hala üniversitemin panosunda duruyor.Okuldan bu reklam yardımım için para isteyeceğim.
Neatarıvarnegideri Günlük
Uzun zamandır net şekli yoktu pc'de problem vardı bir haftadır bu sebeple giremiyordum fakat biz buna hayatımdaki yoğunluktan dolayı giremedim diyelim de kendimi bir bok sanayım.
Tekrar bu bloga girmek mutluluk verici,çünkü aramızda her şeyi paylaştğımız için ''neatarıvarnegideri''adlı web sayfasını seviyorum.Fakat ben burayı an itibariyle( 1.47AM) günlük gibi hissediyorum,bir nevi de öyle zaten.Bir ben varım,birde sen varsın çünkü.Bak artık resmiyetide kaldırdım ortadan...Siz yok sen var.
Böyle durmadan bu hafta yaptığım aptalca şeyleri yazmak istiyorum ama bunu yapmayacağım...Ne sen bana manyak de nede ben saçmasapan şeyleri senle paylaşarak bunları dışa vurayım.
Herneyse kısa keseceğim alt tarafı geldim diyecektim,tekrardan selamlar.
Tekrar bu bloga girmek mutluluk verici,çünkü aramızda her şeyi paylaştğımız için ''neatarıvarnegideri''adlı web sayfasını seviyorum.Fakat ben burayı an itibariyle( 1.47AM) günlük gibi hissediyorum,bir nevi de öyle zaten.Bir ben varım,birde sen varsın çünkü.Bak artık resmiyetide kaldırdım ortadan...Siz yok sen var.
Böyle durmadan bu hafta yaptığım aptalca şeyleri yazmak istiyorum ama bunu yapmayacağım...Ne sen bana manyak de nede ben saçmasapan şeyleri senle paylaşarak bunları dışa vurayım.
Herneyse kısa keseceğim alt tarafı geldim diyecektim,tekrardan selamlar.
10 Ekim 2009 Cumartesi
O hikâyedeki mal benim.
Selamlar.
İçinde yaşadığımız topraklardaki olayların ciddiyetinden bihaber şekilde geçen gençlik yıllarımızı en iyi sularla sulamalıyız ki, açan çiçeklerimiz o kadar güzel olsun, toprağa, hayata daha sıkı, güçlü dallarla tutunalım ve sigara, alkol içmeyelim, içenleri uyaralım, uymayanları da dövelim, dışlayalım.
Her gün bir paket Muratti zıkkımlanan ben (Eee, büyüdüm artık, içeyim ama di mi?) bu durumdan pek hoşnut sayılmam.İlk içime çektiğim nefes, devlet üniversitesi kazanma adına bi sene daha gittiğim ismi lazım değil, baş harfi FemÖzel olan 14 milyarlık bi dershanenin, pek lüks tuvaletindeki aynasına karşı boş gözlerle çekilmişti, ciğerlerime.O anda yaşadığım malca mutluluğu anlatamam.Bir öğretmen çocuğu olan ben, geç girdiğim sınıftaki hocaya ''Hocam sigara içiyordum, e artık idare edicen...'' deme terbiyesizliğinde bulunmuştum, bildiğiniz kafam ''Güzel'' olmuştu.Sonraki günlerde fark etmiştim yaptığım terbiyesizliği ama olmuştu işte, gerçi o hocamız pek laf etmemişti, ama ben çok laf etmiştim kendime ne yalan söyliyeyim.
Şu anda yazdıklarım çok özür dilerim ama çalakalem yazılan kelimelerdir, bi konudan da bahsetmeyeceğim aslında.Çok düşündüm var olan yazılarımı buraya koyup koymamayı, ama sonuçta koymamaya karar verdim, ileride Allah nasip ederse, bastırıcam onları...
Sigara diyordum ben sanırım.Lan ne meret bir şey ki bu, bana tat da vermiyor.Sadece boğazım acımakta ve zaman zaman acı bi tükürük oluşturmakta.(Sensin hayvan.)
Ama bu sigara meselesinde en sevdiğim şey, insanın yenilgilerinden bahsederken, efkarlanıp yakarkenki o hali, o hâl herkeste aynıdır sanırım.Mükemmel bi poz oluyor o anlarda da, işte nerede bizi kadraja alıp çeken, profesyonel makinelerle?
Dumanı üflemesi ise ayrı bi racon katmakta, bu kutsal meseleye.
Geçenlerde bi yoğurt firmasının kamyonunda bi yazı gördüm, ''X, vücudunuz size teşekkür edecek...''.Ben de onu ''Sigara, vücudunuz size teşekkür edecek...''e çevirdim, niye bilmiyorum?
Belki de tutunacak dallarımın azalmasından ötürü duyduğum mazoşistçe bi duygunun eseriydi bunlar.Sigara içen insan ne olur?Cildi erken yaşlanır, spermleri azalır, kanser olur, vs vs...Belki de o hüzünlerinize üflediğiniz her dumanla ölümünüze bi nefes daha yaklaşmaktasınız ve siz de aslında bir türlü bunu kendinizie anlatamasanız da, bal gibi de istiyorsunuz anasını satim.Olayın köküne inmek lazım gelir böyle meselelerde, lakin o da beni aşmakta.Yavrusundan ayrılan bi anne gibi nasıl yandığımı, kim anlayabilir ki?Benim gönlüm gamlanıyor böyle zamanlarda.
Bir şeyler yapmak lazım...
Böyle gitmez.
Hayvan gibi içiyorum, işe beni dışlayarak başlayabilirsiniz, en azından bi adım atarız?
Peki ya insan kendi kendini uçurumdan aşşağıya atar mı?
Biz mal mıyız?
.
Ben neyden bahsettim?Anlayan varsa açıklasın lütfen.
Şampiyon Trabzon.
İçinde yaşadığımız topraklardaki olayların ciddiyetinden bihaber şekilde geçen gençlik yıllarımızı en iyi sularla sulamalıyız ki, açan çiçeklerimiz o kadar güzel olsun, toprağa, hayata daha sıkı, güçlü dallarla tutunalım ve sigara, alkol içmeyelim, içenleri uyaralım, uymayanları da dövelim, dışlayalım.
Her gün bir paket Muratti zıkkımlanan ben (Eee, büyüdüm artık, içeyim ama di mi?) bu durumdan pek hoşnut sayılmam.İlk içime çektiğim nefes, devlet üniversitesi kazanma adına bi sene daha gittiğim ismi lazım değil, baş harfi FemÖzel olan 14 milyarlık bi dershanenin, pek lüks tuvaletindeki aynasına karşı boş gözlerle çekilmişti, ciğerlerime.O anda yaşadığım malca mutluluğu anlatamam.Bir öğretmen çocuğu olan ben, geç girdiğim sınıftaki hocaya ''Hocam sigara içiyordum, e artık idare edicen...'' deme terbiyesizliğinde bulunmuştum, bildiğiniz kafam ''Güzel'' olmuştu.Sonraki günlerde fark etmiştim yaptığım terbiyesizliği ama olmuştu işte, gerçi o hocamız pek laf etmemişti, ama ben çok laf etmiştim kendime ne yalan söyliyeyim.
Şu anda yazdıklarım çok özür dilerim ama çalakalem yazılan kelimelerdir, bi konudan da bahsetmeyeceğim aslında.Çok düşündüm var olan yazılarımı buraya koyup koymamayı, ama sonuçta koymamaya karar verdim, ileride Allah nasip ederse, bastırıcam onları...
Sigara diyordum ben sanırım.Lan ne meret bir şey ki bu, bana tat da vermiyor.Sadece boğazım acımakta ve zaman zaman acı bi tükürük oluşturmakta.(Sensin hayvan.)
Ama bu sigara meselesinde en sevdiğim şey, insanın yenilgilerinden bahsederken, efkarlanıp yakarkenki o hali, o hâl herkeste aynıdır sanırım.Mükemmel bi poz oluyor o anlarda da, işte nerede bizi kadraja alıp çeken, profesyonel makinelerle?
Dumanı üflemesi ise ayrı bi racon katmakta, bu kutsal meseleye.
Geçenlerde bi yoğurt firmasının kamyonunda bi yazı gördüm, ''X, vücudunuz size teşekkür edecek...''.Ben de onu ''Sigara, vücudunuz size teşekkür edecek...''e çevirdim, niye bilmiyorum?
Belki de tutunacak dallarımın azalmasından ötürü duyduğum mazoşistçe bi duygunun eseriydi bunlar.Sigara içen insan ne olur?Cildi erken yaşlanır, spermleri azalır, kanser olur, vs vs...Belki de o hüzünlerinize üflediğiniz her dumanla ölümünüze bi nefes daha yaklaşmaktasınız ve siz de aslında bir türlü bunu kendinizie anlatamasanız da, bal gibi de istiyorsunuz anasını satim.Olayın köküne inmek lazım gelir böyle meselelerde, lakin o da beni aşmakta.Yavrusundan ayrılan bi anne gibi nasıl yandığımı, kim anlayabilir ki?Benim gönlüm gamlanıyor böyle zamanlarda.
Bir şeyler yapmak lazım...
Böyle gitmez.
Hayvan gibi içiyorum, işe beni dışlayarak başlayabilirsiniz, en azından bi adım atarız?
Peki ya insan kendi kendini uçurumdan aşşağıya atar mı?
Biz mal mıyız?
.
Ben neyden bahsettim?Anlayan varsa açıklasın lütfen.
Şampiyon Trabzon.
8 Ekim 2009 Perşembe
Venceremos
Fırtına yırtıyor sessizliği
ufuktan bir güneş doğuyorgecekondulardan geliyor halk
tüm şili şarkılar söylüyor
venceremos venceremos kıralım zincirlerimizi
venceremos venceremos!
zulme ve yoksulluğa paydos
şili'de halk bugün savaşıyor
cesaret ve aklın gücüyle
kahrolsun halkın katili cunta
yaşasın united popula!
venceremos venceremos kıralım zincirlerimizi
venceremos venceremos!
zulme ve yoksulluğa paydos
geçmişe ağlamak fayda vermez
gelecek mutlak sosyalizm
yarını bugünden kuracağız
o senin tarihin olacak
venceremos venceremos kıralım zincirlerimizi
venceremos venceremos!
zulme ve yoksulluğa paydos
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)